kardeş türküler'in gelenekselleşen eylül açıkhava konserlerine en son altı sene önce gitmiştim. özlemişim.
bu akşam açıkhava'da -manşetlerimize pelesenk olmuş bir tabirle- "enfes bir müzik ziyafeti" vardı. müziğin ötesinde birlikte olmak, özgür olmak; saygı, sevgi ve kardeşlik vardı.
bu akşam açıkhava'da onno tunç'u andık, yarın (15 eylül) yaşgünü olan hrant dink'i andık, söylediği kürtçe türkü mahkeme tarafından "tahrik" olarak kabul edilen emrah gezer'i andık; filistin'li çocukları, savaşlarda ölen bütün çocukları andık; kurmanci, çeçence, ermenice, lazca, arapça, mawwal, kürtçe ve türkçe şarkılar söyledik; okmeydanı halkevi çocuk korosu, arto tunçboyacıyan, ara dinkjian ve sezen aksu'yla beraberdik; sahne en kalabalık olduğu anda 65, açıkhava tiyatrosu basamaklarına kadar dolu 5000 kişiydi; sahnede çağdaş dans yapıldı, horon tepildi, süryani kültüründen esinli danslar edildi, bizler halay çektik; "vazgeçtim"de sezen aksu'ya hep birlikte eşlik ettik, bir ağızdan "delale"yi söyledik; nane şekeri yedik; "sarışınım"la havaya girdik, "kara üzüm habbesi" ile çoştuk; "her gün dünyaya doğan bir insan"a inandık; kardeşliğe tanık olduk, kardeşliğe inandık; bir daha 6-7 eylüller, 11 eylüller, 12 eylüller olmasın dedik; barış istedik, barışa özlem giderdik.
açıkhava'da bu akşam üç saat boyunca sanki başka bir ülkedeydik; bir gün olmayı/ulaşmayı umut ettiğimiz diyarda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder