filistin toprakları üzerinde kurulan yeni "hayali" devletin üç dili olacak: arapça, ibranice ve valonca. kuruluş sözleşmesini avrupa'nın kraliyet ailelerine mensup kraliçe ve prensler imzalayacak. yeni devletin bayrağı beyaz bez parçası, marşı -sanki '60'lardan kalma- batı formunda aranje edilmiş arapça oynak bir şarkı. başkent dört parçaya ayrılacak: amerikan, rus, fransız ve ingiliz bölgeleri. ayrıca kentte bir de duvar olacak. ağlama duvarına ise sloganlar monte edilecek. orta avrupa halk danslarından esinlenerek hazırlanmış yeni devletin resmi folklorik dansı ise çıplak ayakla yapılacak...yeni kurulacak devlete dair bütün bunlar ve başka bir sürü "bürokratik" ama "gerçek çözümle ve sorunların özüyle ilgisi olmayan" düzenleme ilk önce arapça sonra fransızca okunarak ve ardından demonstrasyonu yapılarak seyircilere gösterildi. sahnenin ortasında yukarda, yer adlarının üstü siyah bantla kapatılmış bir filistin-israil ve yakın çevresinin haritası.
bu yeni devletin bir de dans ile vücut bulan bir resmi dili var; koreografı flamenkocu israel galvan.
geleneksel olarak kadın ve erkek hareketlerinin kesin kurallarla birbirinden ayrıldığı, hiç bir suretle birbirine nüfuz ettirilmediği flamenko dansına, düz çizgili erkek figürleriyle kıvrımlı kadın figürlerini harmanladığı tarzı ile yeni bir soluk, farklı bir bakış getiren son yılların en heyecanverici flamenkocu-koreograf-dansçılardan israel galvan'dan başkası düşünülemezdi tabii [andrés marin ve mercedes cruz flamenkoda benzer anlamdaki füzyonun takipçisi olan diğer isimler], hiç bir şekilde uzlaşmayan iki tarafa olan kangrenleşmiş filistin-israil sorununu "hayali" de olsa çözen yeni birleşik devletin dili için.
galvan'ın flamenkoya getirdiği diğer bir yenilik, had safhada ritme dayalı bu dansı aritmik, hatta atonal anlamda [flamenko'nun cecil taylor'u denebilir rahatlıkla] icra ediyor olması. bu cesaret, yenilik ve değişim de yeni devlete pek yakıştı.
cumartesi-pazar akşamları idans04 kapsamında garajistanbul'da ironik iki çalışma arka arkaya gösterildi.
ilk bölümdeki iskra sukarova ile dejan srhoj'un 25 dakikalık "formula"sı klasik bale, modern dans, tango, flamenko, broadway müzikalleri tarzında dans stillerinden ve kung-fu, tai chi, karate gibi dövüş sanatlarından alınmış hareketlerin bağlamlarından kopartılarak soyutlaştırıldığı; hareketlerdeki anlamsızlığın biri erkek diğeri kadın iki dansçı arasında yarattığı iletişimsizlikten beslenerek absürd durumlar yarattığı eğlenceli bir işti.
akşamın ikinci bölümündeki "i have come" adlı çalışmaya konu olan, yukarıda uzun uzun anlattığım, filistin ile israil'in ortaklaşa kurdukları hayali devlet fikri ise multidisipliner sanatçı-yazar gaspard delanoe'ye aitti.
delanoe bu performansı lübnanlı dansçı yalda younes ile birlikte sundu. koreografi, yukarda da bahsettiğim üzere israel galvan'ındı.
"i have come" manidar bir sahne ile sonlandı: sırtları birbirine dayalı, dolayısıyla yüzleri birbirlerinden bambaşka yönlere bakan kadın ile erkek, yani younes ile delanoe noktasal olarak dönüp dururlarken...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder